Vaak krijg ik de vraag van mensen: “Hoe zijn jullie toch in het pleegzorgwereldje terecht gekomen?" Nu kan ik dat niet aan iedereen gaan uitleggen, maar ik wil er toch wat over opschrijven. Vroeger had ik nooit gedacht dat ik nog eens pleegmoeder zou worden. Eerlijk gezegd is het op ons pad gekomen. Het is al een tijdje geleden, in 2006. Onze jongste zoon zat in groep 7 toen we gebeld werden door de school waar hij destijds op zat. De school had een vraag namens jeugdbescherming: of een vriendje van onze zoon een poosje bij ons mocht blijven vanwege problemen bij hem thuis. Dat hebben we gedaan. Het was een pittige, maar mooie tijd!
Na twee jaar naar een ander gezin
Hij is twee jaar gebleven en is toen naar een ander gezin gegaan met begeleiding. Daarna heeft hij op verschillende plekken gewoond. Wat hadden we te doen met hem! Maar hoe fijn is het dat we nog steeds contact met hem hebben! Soms komt hij nog wel eens langs. Zoals een tijdje geleden. Hij stapte binnen en zei toen: “O, het ruikt hier nog steeds als vroeger.” Dat is toch mooi! Gelukkig is het goed gekomen met hem!
Crisisopvang
Na deze jongen zijn er nog veel crisispleegkinderen bij ons geweest, maar dan in de leeftijd van 0 t/m 4 jaar. Ze bleven dan een tijdje dat varieerde van vier weken tot anderhalf jaar. Eén van onze crisiskinderen is bij ons gebleven. Hij mocht bij ons opgroeien en is nu nog bij ons. Het is zo bijzonder wat je voor een pleegkind kunt betekenen! Dat je als pleegouder een steentje bij kunt dragen in het leven van een kind wat vaak uit een moeilijke situatie komt. Dat maakt het pleegouderschap toch bijzonder!
Pleegzorg doe je met je hart
Natuurlijk zijn er ook zware momenten, maar die wegen niet op tegen de mooie! Als pleegouder moet je ook met biologische ouders samen door een deur kunnen. Ook met voogden en andere hulpverleners. Al met al is het pleegouderschap nog steeds iets wat we graag doen, het voegt iets toe aan je leven! Dit staat vast: pleegzorg doe je met je hart!
