We zijn terug van vakantie. De accu is weer opgeladen. Ik weet zeker dat het telefoontje van onze Maartje dat ze geslaagd is voor haar Havo heeft bijgedragen aan dat goede gevoel. De vrienden die op ons huis passen hijsen meteen de vlag en rugzak die we klaargelegd hebben. Joehoe. Gelukkig zijn we op tijd terug voor haar diploma-uitreiking. Net als haar ouders, haar broer en haar oma zijn wij zo trots als een pauw. We delen het nieuwtje in de groepsapp van Mockingbird. We zien dat de satellietgezinnen steeds vaker mooie, maar ook soms lastige momenten met elkaar delen in de besloten app.
Op de terugreis van onze vakantie worden we verrast door een telefoontje vanuit Horizon over een pleegkind dat met spoed een tijdelijk plekje zoekt. Deze jonge meid had gevraagd of ze een paar dagen bij ons mocht doorbrengen. Ze kent ons van vakanties die ze hier afgelopen jaren heeft doorgebracht. In plaats van meteen ja te zeggen, vragen we de beller eerst contact te zoeken met Noor, onze Mockingbirdbegeleider van Horizon. Een extra check of het past in het Mockingbird-gedachtegoed. Daar wordt groen licht gegeven en koud terug van vakantie (letterlijk, want we zaten in het hoge noorden), halen we de jonge dame op.
Oude bekenden
Als we onze logee na een paar gezellige dagen naar haar nieuwe huisvesting brengen, polsen we of ze misschien wil aansluiten bij de Mockingbird-bijeenkomsten. Daar heeft ze wel oren naar; terugvallen op een netwerk met enkele oude bekenden voor haar. Hoognodig in een periode waarin alles verandert en het even voelt alsof de hele wereld door je vingers wegglipt.
Grote grijns
In de aanloop naar onze maandelijkse Mockingbird-bijeenkomst hebben we een logeerpartij van twee jongens uit de constellatie. Uit twee verschillende pleeggezinnen. Ze kunnen het erg goed met elkaar vinden. De “sleepover” heeft als doel om alvast te wennen voor een geplande midweek deze zomer. Ron neemt de jongens mee voor een kanotocht. Een grote kreeft had zich verscholen in de kano en de opwinding is groot als deze eruit verwijderd moet worden. Met een grote grijns op hun gezicht gaan de mannen op pad.
Genormaliseerd
De mooiste anekdote van afgelopen weken is de vraag van een kleine jongen aan Noor - de Mockingbirdbegeleider van Horizon - tijdens de maandelijkse bijeenkomst. “Ben jij ook een pleegkind”? Daar schiet je toch van vol! Treffender kan niet worden weergegeven hoe de organisatie (de Mockingbird(pleegzorg)begeleider van Horizon) het contact met de kinderen heeft genormaliseerd. Chapeau. Noor is een zeer ervaren pleegzorgbegeleider die al heel wat jaren in het vak zit.
Nieuwsgierig
Ook merk ik dat onze Maartje steeds vaker de vraag krijgt vanuit de andere kinderen hoe zij bij ons terecht is gekomen. Best lastig uit te leggen, deeltijdpleegzorg. Maartje woont bij haar ouders, maar brengt nog steeds veel tijd bij ons door. De fase is aangebroken dat kinderen nieuwsgierig worden naar elkaars verhaal. Fascinerend!
