- blog van pleegvader Gerard -
Gerard van Gemert is kinderboekenschrijver en pleegvader.
Iedere maand deelt hij zijn belevenissen in de wereld van pleegzorg en over het opvoeden van een pleegkind.
Als kinderen opgroeien, is het leuk om te zien dat ze dezelfde talenten hebben als hun ouders. Kunnen ze net zo goed voetballen? Zijn ze net zo creatief? Hebben ze ook geen inzicht in alles wat met techniek te maken heeft? Want hoe je het ook wendt of keert, er zit altijd wel iets herkenbaars in, of je nou wilt of niet. Ik ging bij die van ons altijd op zoek naar voetbaltalent. Een voetbalvader met een kind dat in een groot stadion speelt, leek me wel wat. Vooral ook omdat het mezelf nooit gelukt is dat te bereiken.
Bij een pleegkind is dat natuurlijk anders. Je weet van tevoren dat er niets van jezelf in zit. En het contact met zijn ouders is zo oppervlakkig dat we bij hen niet kunnen achterhalen waar hun talenten zitten. O, we doen ons uiterste best om ze er zoveel mogelijk bij te betrekken, maar meer dan heen en weer appen zit er voorlopig nog niet in.
Voetballen
Ik vraag me af wat Binkie, zoals we hem hier maar even zullen noemen, voor talent heeft. Voetballen vindt hij wel leuk, als het maar niet te lang duurt. Dus of hij de nieuwe Arjen Robben wordt, is nog maar ernstig de vraag. Hij is wel linksbenig en dat geeft weer hoop, want dat waren de Robbens en Maradonna’s van deze wereld ook. Toch denk ik dat we het in een andere hoek moeten zoeken. Vooralsnog gaat zijn voorkeur uit naar vrachtwagens, tractoren, bussen en treinen, maar of dat een maatstaf is, betwijfel ik. Ons vorige pleegkindje was een meisje en die had ook die interesses en dat is inmiddels volledig overgewaaid.
Brandweerman
Maar vorige week werd me het een en ander duidelijk. We waren in Ballorig. Op opa-achtige leeftijd kruip ik door kokers en glij ik van glijbanen af zoals in mijn beste jonge jaren. Binkie vindt dat ook leuk, maar het allerleukste in Ballorig vindt hij de brandslang die daar aan de muur hangt. Steeds weer gaat hij daarnaar terug om het uitvoerig te bekijken en te analyseren hoe het nu precies werkt. En als je weet dat “Sam, de brandweerman” zijn favoriete filmpje is, is één plus één natuurlijk twee.
Dus ik leg me er voor nu maar bij neer en voorlopig ga ik er maar vanuit dat hij brandweerman wordt. Hoewel we thuis tussendoor ook nog blijven oefenen op zijn traptechniek en spelinzicht. Je weet maar nooit.
