Waarom zou je een pleegkind, wat al zoveel meegemaakt heeft en nog steeds meemaakt, één of twee weekenden in de maand ergens laten logeren?
Deze vraag heb ik heel regelmatig gekregen, en heb ik ook aan mijzelf gesteld. Waarom kies je voor pleegzorg en wil je vervolgens dat het kind ook regelmatig weer even weg is?
Heel begrijpelijke vragen voor mensen die iets verder van pleegzorg afstaan. En ook voor pleegouders zelf. Je kiest er met heel je hart voor om een kind op te vangen en hoe kun je het dan over datzelfde hart verkrijgen om te zeggen dat het je soms erg veel is? En dat jij en het basisgezin rust en tijd met elkaar nodig hebben? Simpelweg omdat je daardoor nog beter voor je pleegkind kunt zorgen.
Het is een zware taak om kinderen op te voeden, het is een nog zwaardere taak om het kind van een ander op te voeden, zeker als het kind een trauma met zich meedraagt. Om die taak goed te kunnen doen, heb je soms een pauze nodig. Even niet door die traumabril kijken, maar door je zonnebril. Even op adem komen om daarna weer op volle kracht vooruit te gaan.
Ons pleegmeisje gaat ook logeren. Ze heeft er niet altijd zin in, maar komt altijd vrolijk en gezellig terug. Ze vraagt weleens waarom ze moet logeren. Mijn antwoord is dan altijd: ‘Dan kun je even uitrusten van ons en even bijkomen. En als je dan weer thuis bent, zijn wij ook uitgerust en gaan we er weer een mooie dag van maken.’
Nee, het is niet ideaal. Pleegkind zijn is niet ideaal. Maar we proberen er het beste van te maken. Met liefde, geduld, nog meer geduld en soms een weekend rust.
