Het is voor een pleegkind en pleegouders vaak fijn als het kind bij een bekende en in een vertrouwde omgeving kan gaan wonen. Anja werkt bij het instroomteam pleegzorg als netwerkverkenner. Ze houdt zich dagelijks bezig met het onderzoeken van mogelijkheden binnen het bestaande sociale netwerk van ieder pleegkind dat op zoek is naar een plekje. In deze blog geeft ze een inkijkje hoe dit verliep voor pleegkind Max.
“Eigenlijk wil ik gewoon bij Lucia wonen!”, zegt Max soms tegen zijn pleegmoeder Annie. Zo blij is hij als hij weer een weekend bij tante Lucia en haar drukke gezin, 5 kinderen en een hond, mag logeren. Stiekem verdriet (want dat laat je natuurlijk niet altijd zien als je al 10 bent, soms wordt je gewoon boos) is er als hij na een weekend weer thuis komt. Hij weet dat hij bij haar mag blijven langs komen, altijd, maar wonen gaat helaas niet lukken!
Met een brede glimlach start Lucia het gesprek, voordat ik de kans krijg de netwerkverkenning te introduceren: “Ik heb al heel wat mensen gesproken en ook een paar gevonden die willen helpen” Ik snap haar enthousiasme, want ook Lucia wil graag dat Max niet nog eens naar een vreemd gezin hoeft te verhuizen, maar gewoon bij zijn familie terecht kan. “Mijn zus, oma en een juf willen graag meedenken voor een plek voor Max en ik denk dat hij bij sommigen ook wel mag wonen”, vervolgt ze haar verhaal. Tegen het eind van het gesprek, maken we een definitief lijstje van mensen die we willen uitnodigen voor het netwerkberaad.
Lucia belt de mensen die op het lijstje zijn beland. Met de juf neemt ik zelf contact op. Een paar mensen hebben toch niet de stabiele situatie die Max na alle verschillende woonplekken nodig heeft. Maar de meesten kunnen en willen wel meedenken.
Op het kantoor van Jeugdbescherming zitten we vervolgens met z’n zessen rond de tafel voor het netwerkberaad. We bespreken de kansen en aandachtpunten van Max en daarna trekken Jeugdbescherming en ik ons terug om het netwerk met elkaar in overleg te laten. Als we zo’n 3 kwartier later weer binnen worden geroepen, zien we stralende gezichten. Vol trots vertelt juf Maura dat ze eruit zijn: “Max mag bij oma komen wonen en in de weekenden wil tante Lucia graag dat hij haar blijft bezoeken!” Zowel de aanwezigen als Jeugdbescherming en ik beseffen dat dit het mooiste resultaat kan zijn: Max blijft bij bekenden wonen! De familie is om hem heen gaan staan en wil hem opvangen, zodat hij in een vertrouwde omgeving kan blijven. Als de screening afgerond is, mogen we dit aan Max gaan vertellen, we kunnen bijna niet wachten.
