De 10-jarige Noura was nog maar een paar uurtjes bij ons en we gingen aan tafel voor het avondeten. Alles was nog erg onwennig en een beetje ongemakkelijk voor Noura en voor ons. Op het menu stond rijst, bonen en kip. Noura begon kleine hapjes te eten, gebruik makend van haar handen in plaats van bestek. Mijn man en ik keken elkaar aan en ik kreeg een knipoog van mijn man. Even niets zeggen… Terwijl ik bij onze kinderen elke maaltijd erop hamerde dat ze met mes en vork moesten eten, moest ik dus even schakelen.
Maar we moesten nog meer schakelen wat betreft het eten. Groenten at Noura niet, hooguit een paar schijfjes komkommer en 3 blaadjes sla. Terwijl ik gezond eten best belangrijk vind. Elke avond staat er bij ons verse groente op tafel. En altijd een schaaltje met komkommer, paprika en wortels. Maar er was nog een uitdaging wat het ontbijt en lunch betreft. Noura was gewend om wit bolletjes met hagelslag of croissantjes te eten. Bij ons staat er op het menu volkorenbrood, met eerst een boterham gezond en daarna een boterham met ongezond. En als drinken een beker melk. Wellicht heel traditioneel, maar onze kinderen doen het daar goed op.
Met lange tanden eten
De eerste weken hebben we haar wat ruimte gegeven. Ik kocht voor haar wat lichter brood en bij haar avondeten at zij komkommer of sla. Maar na een paar weken gingen we proberen of zij toch wat groente wilde eten. We begonnen met 1 boon of 1 klein stukje broccoli. Wij snappen nu waar de uitdrukking vandaan komt: “met lange tanden eten”, want die zagen we letterlijk.
Ik heb na paar maanden uitgelegd waarom mensen eigenlijk groente en fruit moeten eten. Ik heb de schijf van vijf laten zien en dit besproken. Ook uitgelegd dat onze kinderen het eerst ook niet lekker vonden, maar dat je mond moet wennen aan nieuwe smaken en soms dingen 7 keer moet eten voordat je het lekker vindt. Het was grappig dat zij dit herkende en opmerkte: “hé, dat kan wel kloppen, want ik heb nu 4 keer bonen gegeten en ik ga het steeds lekkerder vinden”.
Haar moeder gaf aan dat toen zij nog thuis woonde heel vaak last van haar buik had. Mogelijk was dit opgebouwde spanning vanwege haar thuissituatie, maar het zou ook de oorzaak kunnen hebben dat zij erg weinig vezels en vitamines at. We hebben haar uitgelegd dat vezels belangrijk haar voor de spijsvertering en dat we om deze reden altijd volkoren brood aten. Het was een prettige bevestiging toen zij zei dat zij nu bijna geen buikpijn meer had.
Soms verviel zij wel weer in haar oude gedrag als zij niet zo lekker in haar vel zat. Wanneer zij een middag bij haar moeder op bezoek ging, moesten we af en toe ons gezicht in de plooi houden, als zij dan vertelde wat zij bij haar moeder allemaal had gegeten. Maar ook de dingen die ze meekreeg naar ons toe. Vooral veel chocolade en koek. Zonder twijfel heel goed bedoeld van moeder. Wat super lief van Noura was dat zij het gelijk bij ons in de kast zette en het met ons wilde delen.
Met de pot mee
Na een half jaar at Noura helemaal ´met de pot mee´. Natuurlijk had zij zo haar voorkeuren, maar zij at alles wat wij ook aten. We waren best trots dat we dit hadden bereikt en we zagen een fit en energiek meisje. Toen zij bij ons kwam wonen, had zij behoorlijk overgewicht, maar naar een half jaar had zij een gezond gewicht. Ook haar moeder was hier erg trots op. Ze vroeg aan ons wat zij lekker vond en hoe ik dit klaar maakte. Toen zij weer definitief thuis mocht wonen, had zij als voornemen om gezonder te gaan koken voor haar. We hopen van harte dat dit gaat lukken!
