Gerard van Gemert is kinderboekenschrijver en pleegvader.
Iedere maand deelt hij zijn belevenissen in de wereld van pleegzorg en over het opvoeden van een pleegkind.
Met respectievelijk 64 en 58 jaar zitten Ellen en ik aan de oude kant van het pleegouderschap. Zeker als je bedenkt dat Binkie nog drie jaar moet worden. Als hij vijftien is, zijn wij 79 en 73. De manier waarop hij bij ons hechtte en het gebrek aan pleegouders was reden genoeg voor alle instanties om het gezag (pleegoudervoogdij) aan ons te geven.
Voorlopig heeft de hele situatie alleen maar voordelen. Door de ervaring die wij met het opvoeden van kinderen hebben, schrikken we niet zo snel meer van bepaalde situaties. Als hij ineens veertig graden koorts heeft, rennen we niet meteen naar de HAP. Als hij een paar dagen niet of nauwelijks eet, weten we dat hij niet zal verhongeren. En tijdens zijn opstandige en dwarse momenten snappen we dat ieder kind dit in zijn ontwikkeling hoort mee te maken. Want gek genoeg begint het losweken van je ouders, en in dit geval dus Pleegouders, weliswaar met hele kleine stapjes, al op heel jonge leeftijd.
Safari
Daarnaast denken wij langzaam na over de dingen die we nog graag willen ondernemen. Een safari in Afrika, het Noorderlicht zien, een reis naar Zuid-Amerika of Azië. Dat moet je wel doen als je nog fit bent. Verdoe je tijd niet met wachten, zal ik maar zeggen. De kans dat we een of meerdere van deze plannen uitvoeren voor Binkie’s vijftiende verjaardag is groot. En daar surft hij dan mooi op mee, want hij is ondernemend genoeg om dat leuk te vinden.
Digitale tijdperk
Een ander voordeel is dat wij mee zullen moeten gaan met de tijd waarin Binkie opgroeit. Als de ontwikkelingen van de afgelopen tien jaar met betrekking tot sociale media en andere gevaren die loeren zich doorzetten, zullen we hem daarin moeten beschermen. Maar dan moeten we wel weten hoe het werkt en wat de mogelijkheden en onmogelijkheden zijn. We kunnen niet denken: ach, laat maar, daar hoeven we ons niet meer druk over te maken. En daar zullen zowel hij als wij nog weleens uitglijers bij maken. En die ontwikkeling gaat snel. Een tablet of telefoon heeft al geen geheimen meer voor Binkie. Hij weet moeiteloos de filmpjes te vinden die hij leuk vindt en wat onder welke app zit.
Op oudejaarsdag, aan het einde van de middag, stak een groep jongens vuurwerk af bij ons in de buurt. Tijdens de schemering ging Binkie voor het raam staan en keek vol bewondering naar het kleurige schouwspel aan de hemel. Op het moment dat de rugzak van de jongens leeg was en het geknal stopte, draaide hij zich met een zucht om. ‘De batterij is leeg,’ mompelde hij.
