Gerard van Gemert is kinderboekenschrijver en pleegvader.
Iedere maand deelt hij zijn belevenissen in de wereld van pleegzorg en over het opvoeden van een pleegkind.
Voor de verandering begin ik dit verhaal met een paar cijfers. In 2021 hebben in totaal 22.748 kinderen gebruik gemaakt van Pleegzorg. Daartegenover stonden 17.548 pleeggezinnen. In datzelfde jaar waren er 3.761 nieuwe plaatsingen tegenover 2.297 nieuwe pleegouders. Je hoeft geen rekenwonder te zijn om te concluderen dat er een chronisch tekort is aan pleegouders. Dat is ook de reden waarom Ellen en ik, bij hoge uitzondering, op opa- en oma-achtige leeftijd voor Binkie mogen blijven zorgen.
Zoals inmiddels bekend noemt hij ons ook opa en oma, omdat hij nu eenmaal een papa en een mama heeft en wij kleinkinderen in dezelfde leeftijd als Binkie hebben die ons uiteraard ook zo noemen. We hebben regelmatig contact met mama en dat willen we graag zo houden. Wij vinden het belangrijk dat hij straks weet dat hij een papa en mama heeft, waar ze wonen en hoe ze eruitzien. Alles wat daar nog aan toegevoegd wordt, is meegenomen. Dat hij straks vragen gaat stellen kun je op je vingers natellen. Hoe hij met de antwoorden omgaat, kunnen we nu nog niet inschatten.
Opa-, oma-, papa- en mamagedoe
Dat dat hele opa-, oma-, papa- en mamagedoe best ingewikkeld is, merkten we toen we op vakantie waren. Binkie kijkt af en toe filmpjes waar ook papa’s en mama’s in voorkomen en het bleek dat zijn beeld van een mama en papa een jonge man en vrouw met een kind is. Logisch toch? Mariska en Dennis, die met hun zoontje van tien maanden op hetzelfde complex verbleven, voldeden daaraan en dus werden zij meteen mama en papa genoemd. Niet per definitie bedoeld als vader en moeder, maar als naam voor de rol die ze speelden. Dat bleef Binkie de hele vakantie volhouden. Mariska en Dennis vonden dat prima, moedigden het niet aan, maar reageerden beiden vriendelijk en lief als hij hen zo aansprak.
Voor sommige vakantiegangers was het nog weleens verwarrend. Die papa en mama die zo af en toe eens met “hun” kind speelden en waarna het kind steeds met die twee oudere mensen naar huis ging. En als het even tegenzat daar ook de troost zocht of aandacht vroeg. Voor Binkie was het kraakhelder. Hij had opa en oma als standaard en maakte deze vakantie dankbaar gebruik van de situatie om twee weken van zijn bonusmama en -papa te genieten.
Ik zou tegen alle Mariska’s en Dennis-en willen zeggen: verdiep je eens in de alle verschillende mogelijkheden van pleegzorg en denk er eens over na.
