Everybody loves Maartje ❣️
Al meer dan een jaar sluit ik iedere maand aan bij het projectteam van Mockingbird voor de online check-in met Amerika, Seattle. We stemmen dan af hoe het is verlopen afgelopen weken. Gezamenlijk lopen we door de verplichte en onverplichte - maar wenselijke - indicatoren om te toetsen of onze pilot-constellatie daar (al) aan voldoet. Tips en ervaringen uit andere constellaties uit diverse landen worden gedeeld. Best uitdagend om je ervaringen, gevoel en idee in het Engels duidelijk te maken.
Deze teams-sessies duren maximaal een uur. Vanwege het grote tijdsverschil met Seattle vinden ze in de avond plaats. Tot nu toe heb ik al deze bijeenkomsten braaf bijgewoond tot afgelopen keer. Door het uitlopen van een training lukte het me helaas niet om op tijd aan te sluiten. Ron heeft spontaan de honneurs waargenomen samen met Maartje. Achteraf hoorde ik dat ze het super hadden gedaan. Ik had ook niet anders verwacht! Maartje maakt ondertussen steeds meer deel uit van het “mockingbirdteam".
Grote grijns
Geregeld word ik gevraagd of ze Maartje kunnen spreken om haar visie op het hubhome te horen. Vorige week schoof ze - op verzoek - aan bij een interview met Kinderpostzegels. De enthousiaste communicatiemedewerkers van Kinderpostzegels stelden haar de vraag of ze vrijwillig aan alles deelnam? Zelfverzekerd en met een grote grijns bevestigde ze dat. Erg leuk en verrassend om te horen hoe Maartje verwoordt wat de ontwikkelingen binnen onze Hub zijn. Soms maakt zij een opmerking die mij weer aan het denken zet. Buiten in de tuin zouden nog een paar foto’s van ons gemaakt worden. We zijn allebei niet zo’n fan van poseren, maar uiteindelijk is ook dat gelukt. "Everybody loves Maartje” zingt als een gimmick rond Mockingbird.
Twee extra pleeggezinnen
Tijdens de meivakantie hebben we een fijne bijeenkomst met de satellietgezinnen gehad. Deze happening was twee weken na de vorige en voelde wat kort op elkaar. Het kon niet anders, want moederdag, Hemelvaart en Pinksteren liet weinig over aan vrije zondagen. We zijn gezellig gestart bij ons thuis en eind van de middag bij een restaurant in de buurt gaan eten. De menukaart was door de kinderen thuis al bestudeerd en dat hielp want de grote groep kwam vrij snel tot een keuze. Die laatste zondag van de vakantie kwam de regen helaas met bakken uit de hemel. Voor de potentiële nieuwe hubpleegouders onder ons betekent dit dus dat je er in Nederland op moet rekenen dat het merendeel van de bijeenkomsten binnen plaatsvindt. Best gezellig, want iedere keer voelt het alsof er een flink feestje aan de gang is. Wat verheugen Ron en ik ons op de eerste bijeenkomst waarbij we de hele middag en avond buiten kunnen zitten. Hopelijk dat de komende zomermaanden dat voor ons in petto hebben. Juni heeft sowieso wat extra’s in het verschiet want dan sluiten twee nieuwe pleeggezinnen bij ons aan.
Feestje met 20 personen
"Moet je een ontzettend groot huis of grote woonkamer hebben om een hubhome te kunnen zijn"? Die vraag hoor ik geregeld. Ik denk dat het wel meevalt. Je zult uiteraard wat creatiever moeten zijn als je huiskamer wat aan de krappe kant is. Misschien kun je uitwijken naar de garage of een andere ruimte. Steeds vaker zie je dat in bijna iedere tuin wel iets van een overkapping is neergezet en dat biedt mogelijk ook kansen. Lukt het jou of jullie om een feestje met eten erbij met minimaal 20 personen te bouwen in je huis, dan heb je vast voldoende ruimte om een hubhome te realiseren.
Ouderwets met plakband
Kinderen uit diverse satellietgezinnen hadden met elkaar speelafspraken gepland hier in het hubhome. Jongens de ene keer en meiden de andere keer. De jongens hadden we bijna geen omkijken naar. Continu hebben ze zich buiten vermaakt. De meiden hadden wat meer “begeleiding" nodig. Ze wilden ook heel graag naar buiten, maar helaas gooide regen hun plannetje in de war. Ponyrijden zat er deze keer niet in. Wel poetsen en vlechten. Als hubpleegouder probeer je trouwens van alle markten thuis te zijn. Een van de meiden brak per ongeluk haar brilletje precies op de neusbrug. Secondenlijm loste dit probleem niet op. Werkt niet. Later hoorde ik dat de opticien waarschuwde nooit brillen te plakken met secondenlijm. Die noteer ik in het praktisch handboek;) Uiteindelijk heb ik met ouderwetse plakband geprobeerd het brilletje bij elkaar te houden. Dat geeft een erg creatief effect maar blijft slechts aan elkaar zitten zolang een kind zich niet beweegt. Mission impossible.
Hub home ouder iets voor jou?
Een reminder: 24 mei is de voorlichtingsbijeenkomst in Gouda! Ben jij of ken jij het volgende hubhome? Of wil jij als pleegouder met je (pleegkinderen) ook aansluiten bij zo’n netwerk? Of wil je als ouder alles weten over een hubhome? Meld en sluit je aan en laat je verrassen door de mogelijkheden en kansen en ondersteuning die een hubhome hopelijk je kan bieden. Hoe eerder in Nederland de hubhomes als paddenstoelen uit de grond schieten, des te meer pleegkinderen en pleegouders én ouders daar de voordelen van kunnen plukken. Ik heb tot vorig jaar nooit geweten dat in onze directe omgeving zoveel leuke pleeggezinnen wonen.